Month: June 2020

Każdy z nas nosi w sobie swój własny, niepowtarzalny powód podjęcia psychoterapii i jestem przekonana, że on tam jest. Każdy z nas ma też prawo do terapii, jeśli nie powinność.

Kiedy rozważać pójście na terapię? Zawsze wtedy, kiedy trudno jest Ci znaleźć odpowiedzi na pytania o to ‘kim jestem’?, ‘czego pragnę’?, ‘dlaczego czuję się w ten sposób’?, ‘dlaczego w moim życiu dzieją się takie rzeczy’?, „dlaczego powtarzają się pewne scenariusze’?, ‘dlaczego stoję w miejscu’?, „dlaczego mój subiektywny świat jest tak inny od obiektywnych okoliczności’?

Jeśli gdzieś kiedyś słyszałeś / słyszałaś o takiej formie pomocy, ale i samorozwoju, znasz kogoś kto uczęszczał na psychoterapię, ale twierdzisz, że to niej jest dla Ciebie – zobacz, być może któryś z tych punktów jednak Ciebie dotyczy?

1. Usilnie i uparcie twierdzisz, że psychoterapia nie jest dla Ciebie.
2. Czujesz się źle ze sobą.
3. Krzywdzisz samego siebie (i nie wiesz dlaczego).
4. Cierpisz na zaburzenia psychiczne lub podejrzewasz je u siebie.
5. Nie radzisz sobie z emocjami – lękiem, smutkiem, złością, wstydem. Wyrażasz je nadmiarowo lub w ogóle.
6. Podejrzewasz u siebie depresję lub inni to sugerują.
7. Masz problemy w relacjach np. z rodzicami, w szkole, w pracy, w związku, w przyjaźni.
8. Orientujesz się, że większość Twoich relacji jest toksycznych (czyli takich, które wyrządzają Ci krzywdę, nadużywają Ciebie).
9. Masz lub podejrzewasz u siebie jakąś formę uzależnienia.
10. Masz problemy ze snem.
11. Masz zaburzenia odżywiania.
12. Masz trudności w sferze swojej seksualności.
13. Jesteś DDA / DDD.
14. Orientujesz się, że wpadasz non stop w podobne (negatywne dla Ciebie) sytuacje.
15. Czujesz, że sobie nie radzisz ze sobą.
16. Czujesz, że sam nie rozwiążesz swojego problemu.
17. Czujesz, że albo sufit spadnie Ci na głowę, ale podłoga usunie Ci się spod nóg – doświadczasz silnego poczucia utraty kontroli.
18. Czujesz, że sięgasz dna lub dobijasz do ściany.
19. Jesteś w kryzysie.
20. Twoje otoczenie sugeruje Ci, że jest już zmęczone słuchaniem o Twoich problemach.
21. Inne osoby mówią Ci, że powinieneś iść na psychoterapię – dostrzegają coś czego być może Ty nie widzisz.
22. Nie wiesz co zrobić, aby ruszyć z miejsca – w pracy, w domu, w związku.
23. Czujesz, że robisz w życiu tak jak oczekuje tego Twoje otoczenie, ale wbrew sobie. Mówisz TAK, kiedy Twój wewnętrzny głos krzyczy NIE!
24. Nie ufasz swoim decyzjom, czujesz permanentny brak pewności siebie i zaniżone poczucie własnej wartości.
25. Kiedy rządzi Tobą Twój wewnętrzny krytyk.
26. Czujesz, że nie istniejesz – masz trudności w zaznaczeniu swojej tożsamości.
27. Potrzebujesz się ‘wygadać’ ludziom, którzy Cię nie znają, obiektywnego feedback’u, i weryfikacji siebie.
28. Zaszła w Twoim życiu ogromna zmiana, doświadczyłeś straty.
29. Nie masz od nikogo wsparcia, czujesz się wyizolowany, samotny.
30. Kiedy nie chcesz powielić modelu swojej rodziny pochodzenia i stać się podobnym do swoich rodziców (dysfunkcyjnych).

Napisz jakie jeszcze mogą być według Ciebie powody, dla których powinniśmy pójść na psychoterapię ania@zczymjestes.pl

Zdrowie psychiczne to stan dobrego samopoczucia psychicznego, w którym radzimy sobie z wieloma stresami codziennego życia, potrafimy realizować własny potencjał, działać produktywnie i być aktywni w swoich rolach osobistych, społecznych i zawodowych. Zdrowie psychiczne ma dużą wartość wewnętrzną. Odnosi się do sedna tego, co czyni nas ludźmi – sposobu, w jaki wchodzimy w interakcje, łączymy się, uczymy, pracujemy i doświadczamy.

W pierwszej kolejności postrzegamy COVID-19 jako zagrożenie dla zdrowia fizycznego, nie doceniając jego wpływu na zdrowie psychiczne, a przecież jest ono jednym z ważniejszych czynników wpływających na dobre funkcjonowanie nie tylko nas, jednostek, ale też całych społeczeństw. Nie tylko wirus się rozprzestrzenił. Wraz z nim trudności psychiczne w całej populacji ludzi na świecie.

Trzeba patrzeć na zdrowie psychiczne w kategoriach zdrowia publicznego, psychospołecznego.

Doświadczenie pokazało historyczne niedoinwestowanie w zdrowie psychiczne. Postulaty światowych organizacji głoszą, że musi to zostać niezwłocznie naprawione aby „zmniejszyć ogromne cierpienie wśród setek milionów ludzi, złagodzić długoterminowe skutki społeczne i koszty ekonomiczne dla społeczeństwa”. Niezły postulat, bardzo słuszny, tylko jak?

Dalej głoszą, że zdrowie psychiczne powinno mieć kluczowe znaczenie dla każdego kraju, szczególnie w czasie takich sytuacji jak pandemia COVID-19. Ok, ale jak to osiągnąć?

Zanim pojawił się COVID-19, statystyki dotyczące chorób psychicznych (w tym zaburzeń neurologicznych i uzależnień, ryzyka samobójstwa i związanych z nimi niepełnosprawności psychospołecznych i intelektualnych) były już alarmujące:

Zalecane działania:

1. Promocja i ochrona zdrowia psychicznego.
2. Zapewnienie szerokiej dostępności do wsparcia psychologicznego.
   
   Dodałabym tutaj przede wszystkim edukację – czyli łatwiejszy dostęp do edukacji dla przyszłych specjalistów zajmujących się zdrowiem psychicznym oraz edukację ludzi, gdzie sięgać po pomoc psychologiczną i jak.
   
   Dla mnie najważniejsze jest budowanie przekonania, że korzystanie z pomocy psychologicznej to nie ujma na honorze, a czasami konieczność.
   
   Dlaczego nie chcemy iść po pomoc? https://zczymjestes.pl/25-przyczyn-dlaczego-nie-chcemy-pojsc-na-psychoterapie

Zalecenia te nadal brzmią zbyt ogólnikowo, abstrakcyjnie – i choć jest takie briefowe wydanie ‘need for action dla zdrowia psychicznego’, to mnie na razie pozostaje tylko (i aż) o tym mówić i pisać. Nagłaśniać. Tym bardziej.

Źródło: UNITED NATIONS  Policy Brief: COVID-19 and the Need for Action on Mental Health
13 maja 2020.

Bronimy się, uciekamy, szukamy mnóstwa wymówek dlaczego nie pójść na psychoterapię. Zaprzeczamy, wypieramy, trywializujemy. Tylko dlaczego? Powodów jest pewnie tyle ile zapytanych osób, ale te najważniejsze i powtarzające się zebrałam w listę 25-ciu, po to aby osłabić ich znaczenie, po to aby przestały być przeszkodą. Każda z osób, które ukończyły terapię pokonała choćby jedną, jeśli nie wiele z nich.

Osoby, które unikają psychoterapii:

1. Nie wiedzą, że po prostu MOGĄ ją odbyć.
   
2. Nie wiedzą, że to jest ROZWIĄZANIE.
   
3. Uważają, że tego nie POTRZEBUJĄ.
   
4. Nie wierzą, że im to POMOŻE.
   
5. Mają wyrobione przekonanie, że psychoterapia jest wyłącznie dla osób z poważnymi zaburzeniami i chorobami psychicznymi.
   
6. Wstydzą się.
   
7. Terapia to dla nich temat tabu – w rodzinie, otoczeniu.
   
8. Miały przykre doświadczenia – zaczęły, ale nie ukończyły, coś “poszło nie tak”.
   
9. Nie chcą lub boją się ZMIANY.
   
10. Boją się, że zmienią się za bardzo i zmieni się cały ich dotychczasowy (komfortowy) świat.
    
11. Mają przekonanie, że jak ruszą mały kamyczek, to nie będą w stanie powstrzymać lawiny.
    
12. Boją się że jak zaczną płakać, to już nie będą wiedziały jak przestać.
    
13. Są tak zakryte przez swoje mechanizmy obronne, że myśl o terapii się w nich nie pojawia.
    
14. Dotychczas wyśmiewały psychoterapię, psychoterapeutów, osoby chodzące na psychoterapię i jest im głupio się do tego przyznać.
    
15. Nie ufają sobie i/lub psychoterapeutom.
    
16. Mają przekonanie, że nie ma dla nich właściwego psychoterapeuty lub, że takiego nie znajdą.
    
17. Mają przekonanie, że terapeuci sami mają problemy ze sobą i nie będą w stanie im pomóc.
    
18. Zostały nauczone lub same wypracowały w sobie mechanizm wytrzymywania, bycia twardym.
    
19. Mają przekonanie, że psychoterapia jest dla „mięczaków” i słabeuszy.
    
20. Nie chcą się nad sobą „użalać”.
    
21. Wstydzą się, ponieważ uważają, że same powinne sobie umieć pomóc.
    
22. Mają względnie dobrze ułożoną teraźniejszość, nie chcą wracać do przeszłości.
    
23. Boją się oceny innych osób, bliskich, rodziców.
    
24. Nie akceptują (świadomych lub nie) tej formy pracy nad sobą – po prostu. Są zablokowane na terapię.
    
25. Nie potrafią sięgać po pomoc.

Napisz jakie są /były Twoje argumenty przeciwko psychoterapii ania@zczymjestes.pl

Zbiorę je w całość i podzielę się szerzej.